Verpleegafdelingen ombouwen
Verpleegafdelingen ombouwen
‘Toen de eerste golf uitbrak, wisten we niet goed wat op ons afkwam', zegt prof. dr. Dominique Benoit. 'Dagelijks reorganiseerden we onze werking. Het was een beetje improviseren, ook al is alles zeer goed verlopen. De tweede golf zagen we van veraf komen. Hoewel we dan al goed georganiseerd waren, maakte de grote instroom het erg zwaar. Tussen de twee golven door heeft de dienst Infrastructuur op IZ Heelkunde in allerijl isolatieboxen opgetrokken voor COVID-19-patiënten.'
‘Elk bed dat je bij creëert, vraagt ook de juiste zorgverleners.’
Prof. dr. Dominique Benoit, diensthoofd Intensieve zorg
'We hebben patiënten verzorgd op onze drie IZ-verpleegafdelingen voor volwassenen en moesten uitwijken naar IZ Kindergeneeskunde en het Brandwondencentrum. De brandwondenpatiënten werden naar het Militair Hospitaal van Neder-Over-Heembeek gebracht. De afdeling Longziekten deed dienst als midcare-bufferzone voor minder ernstig zieke patiënten of patiënten voor wie enkel nog palliatieve ondersteuning zinvol was. Toen de tweede golf piekte, waren we even genoodzaakt om patiënten onder te brengen op de Post-anesthesie zorgafdeling. Je kan wel bedden bij creëren maar je hebt aan elk bed ook de juiste expertise nodig. Je moet veilig kunnen blijven werken.'
'Ik ben trots op wat we verwezenlijkt hebben: op de getoonde veerkracht, de grenzeloze creativiteit in het zoeken naar oplossingen en de snelheid van uitvoering. De crisis heeft getoond hoeveel we als team aankunnen. Eenmaal de adrenaline afneemt, komt toch die weerbots en moet je even vaart minderen.
Frustrerend aan COVID-19 is het onvoorspelbare. Je start een behandeling op en weet niet hoe de patiënt erop zal reageren. We hebben zorg gedragen voor onze mensen en gewaakt over goede werkomstandigheden. Ze hebben maatschappelijk veel geïnvesteerd en moeten omgaan met de frustratie die ze voelen wanneer bijvoorbeeld de beschermende maatregelen met de voeten worden getreden of overheidsbeleid voorbijgaat aan een noodkreet uit de zorg. Dat is niet altijd evident.’
'De pandemie onderstreepte onze rol als derdelijnscentrum: onze COVID-patiënten waren bij momenten gemiddeld een tiental jaar jonger dan in andere centra en hadden meerdere onderliggende aandoeningen.'
Inge Rosseel, verpleegkundige Longziekten
‘Van de ene op de andere dag veranderde de afdeling in een tijdelijke eenheid voor patiënten met COVID-19. Plots lag de hele gang vol met patiënten met dezelfde aandoening. Ik heb de afgelopen 24 jaar nooit zoiets meegemaakt. Ik vond het een enorm boeiende en leerrijke periode. Emotioneel was het soms wel heel zwaar. De patiënten, soms ook jonge mensen, verkeerden vaak in kritieke toestand en verloren soms de strijd. Op zulke momenten nam ik mijn werk mee naar huis. Zoiets blijft mentaal gewoon langer knagen.’
Bart Sobrie, hoofdverpleegkundige Algemene inwendige ziekten
'In het voorjaar van 2020 waren we gedurende zes weken een cohorteafdeling voor Geriatrie en Palliatieve zorg. Veel patiënten zijn toen overleden, dat was enorm zwaar. En dan kwam de tweede golf. We wilden er opnieuw tegenaan gaan als cohorteafdeling, maar de patiëntenpopulatie moest wel meer gemengd zijn. We hebben toen volwassen patiënten van verschillende leeftijden verzorgd.’