Spoed overspoeld
Prof. dr. Peter de Paepe, Cedric De Reu en dr. Tania Desmet
Spoedgevallendienst
Na enkele woelige dagen gooide de Spoedgevallendienst op 16 maart 2020 zijn werking helemaal om. Patiënten zonder en patiënten met respiratoire symptomen werden strikt gescheiden. Die tweede groep werd opgesplitst in mensen die zich zelfstandig konden verplaatsen en anderen die er erger aan toe waren. In containers die in allerijl geplaatst waren, namen zorgverleners coronatesten af.
'Bij de eerste berichtgeving uit Wuhan waren we er nog redelijk gerust in. Toen in maart 2020 de eerste COVID-19-patiënt op Spoed binnenkwam, nam de ongerustheid toe. Plots was daar dat onbekende virus waarvoor we nog geen behandeling hadden. Hoe konden we er ons adequaat tegen beschermen en hoe zou de uitbraak evolueren? Ondanks de grote onzekerheid heerste op geen enkel moment paniek onder onze medewerkers.
Dankzij de enorme inspanningen die het ziekenhuis maakte om voldoende persoonlijke beschermingsmiddelen op voorraad te hebben, konden we altijd veilig werken. We waakten ook over goede communicatie: cruciale info uit de COVID-taskforces gaven we meteen door aan het team.
‘We waren de situatie altijd meester.’
Prof. dr. Peter De Paepe, diensthoofd Spoedgevallendienst
Een COVID-19-patiënt vraagt een grotere tijdsinvestering van de verpleegkundige en arts. Toen de instroom exponentieel toenam, hebben we een afzonderlijke COVID-zone gecreëerd op Spoed. De solidariteit in het ziekenhuis was zeer groot: artsen uit andere disciplines sprongen bij en namen de supervisie voor de niet-COVID-patiënten op zich. We kregen ook hulp van artsen-specialisten in opleiding en verpleegkundigen van andere diensten, en van geneeskundestudenten. We stonden zij aan zij in de vuurlinie.
Op geen enkel moment had ik het gevoel dat we de situatie niet langer meester waren. Spoedverpleegkundigen zijn doorgaans rationele mensen die stevig met de voeten op de grond staan. De geknipte profielen om een gezondheidscrisis de baas te kunnen. Het werd me nog maar eens duidelijk hoe betrouwbaar en sterk ons spoedteam is.’
‘Koelbloedigheid zit in onze natuur.’
Cedric De Reu, verpleegkundige Spoedgevallendienst
‘We klopten extra uren om de toestroom van patiënten op te vangen en collega’s van andere diensten snelden te hulp. Koelbloedigheid zit in onze natuur. Ook tijdens het griepseizoen kan het hier bijzonder druk zijn. De grootste aanpassing was de beschermkledij. Het is zwaar werken met zo’n pak aan en het belemmert jouw handelen. Je denkt maar beter goed na wat je gaat doen voor je een patiëntenbox binnengaat, want als je iets vergeet, moet je je weer van voren af aan omkleden.
Bij de MUG-interventies merkte ik dat mensen banger waren om naar de Spoedgevallendienst te komen, uit angst om er COVID-19 op te lopen. We moesten hen soms echt overtuigen. Maar patiënten toonden ook meer respect en er was minder agressie. Daar zat de sluiting van de cafés en bars zeker voor iets tussen.’
‘We vinden steun bij elkaar.’
Dr. Tania Desmet, Spoedgevallendienst
‘Samen met prof. dr. Peter De Paepe coördineerde ik de Spoedgevallendienst tijdens de coronacrisis. Mijn grootste steun waren de mensen om me heen: mijn gezin en ons geweldige team, zowel het diensthoofd als alle collega’s. Bij hen kan ik mezelf zijn en praten als dat nodig is. Dat maakt het harde werk draaglijker.
Ik probeer ook over het mentale welzijn van ons team te waken, want ze hebben het beste van zichzelf gegeven en bergen verzet. Daar ben ik hen erg dankbaar voor.’