Thuiswerk mogelijk maken

Ook voor de collega’s van het departement ICT waren het spannende tijden. Het plotse ‘thuiswerk is de norm’ zorgde voor heel wat extra werk. Gertjan Heyse: ‘Ik draaide overuren om maximaal thuiswerk en digitaal vergaderen mogelijk te maken. We boekten veel vooruitgang: we realiseerden extra toegang tot platformen en toepassingen en startten met Microsoft Teams en video consulting voor patiënten. Door de harde inspanningen verloopt dat nu allemaal veel efficiënter. Het viel me daarin op hoe vereend de krachten in het ziekenhuis waren en zijn. We willen met z’n allen samen vooruit.’

Timmeren aan veiligheid

In ijltempo deden de stielmannen van de dienst Infrastructuur het nodige om patiënten en zorgverleners te beschermen tegen besmetting met het coronavirus. Het waren helse tijden voor Joachim Tortelboom en zijn collega’s. ‘Van de ene dag op de andere werden afdelingen heringericht om er COVID-patiënten te kunnen ontvangen. We plaatsten tientallen meters wanden en schermen, alles netjes op maat. Het materiaal was schaars, maar de leveranciers gaven voorrang aan de zorgsector. Soms zat er bij een levering zelfs een bedankingsbriefje. Ook na de eerste rush bleef het alle hens aan dek. We hebben onvermoeibaar stickers gekleefd, linten gehangen, stoelen afgeplakt, schermen van plexiglas geplaatst. Ook op de stielmannen van het ziekenhuis kan je rekenen.’

Voorraad beschermingsmiddelen veilig stellen

In januari 2020 bereikten ons de eerste berichten over een dreigend tekort aan persoonlijke beschermingsmiddelen waaronder FFP2/FFP3-maskers. Dat viel nooit eerder voor. De CSA (Centrale sterilisatieafdeling), Apotheek, Preventiedienst en Infectiepreventie broedden op oplossingen. Ook de Linnendienst schoot ter hulp.

Gerthy Janssen, Linnendienst

‘Met de Linnendienst haalden we naald en draad boven om zelf stoffen beschermingsmiddelen te maken. Met de hulp van collega’s van andere facilitaire diensten naaiden we tegen midden april 2020 zo’n 3600 mondmaskers. We maakten ook 220 stoffen OK-mutsen en ontwierpen een patroon voor papieren schorten. De mutsen en schorten hebben we gelukkig niet nodig gehad. De bestaande wegwerpschorten wasten we op hoge temperatuur, zonder chemicaliën, zodat ze hergebruikt kunnen worden. Er waren op geen enkel moment tekorten in het ziekenhuis, maar we hebben wel alle processen op punt gezet om snel te kunnen schakelen bij een nieuwe crisis.’

Medewerkers flexibel inzetten

‘Midden maart kregen we de dringende vraag om het uitvallen van medewerkers dagelijks te monitoren en te rapporteren aan de Taskforce. De afwezigheden piekten toen en we wisten niet of die trend zich zou verderzetten. Er was ook een toename in verlof door overmacht, terwijl de vraag naar zorgpersoneel op de COVID-verpleegafdelingen verder steeg. Om tekorten te kunnen opvangen, moesten we de afwezigheden dus permanent monitoren.

Voor die rapportering hebben we een systeem op poten gezet dat aangaf wie op een specifieke afdeling noodzakelijk was en wie ook elders kon worden ingezet. Medewerkers gaven ook aan of ze op vrije dagen wilden werken. De leidinggevenden hadden zo op elk moment een actueel overzicht van het beschikbare zorgpersoneel. Geneeskundestudenten pasten op de kinderen van medewerkers thuis en ze werden ook ingezet om te helpen op verpleegafdelingen. Dat hebben we in allerijl georganiseerd. Enkele UZ-verpleegkundigen en psychologen trokken naar woonzorgcentra om er het zorgpersoneel te ondersteunen. Ook dat hebben we vanuit P&O gecoördineerd. We sleutelden 7 dagen per week aan de personeelsbezetting.

Hoewel het aantal afwezige medewerkers bij het begin van de eerste golf even piekte, lag het nadien behoorlijk lager dan voor de COVID-crisis. De samenhorigheid in het ziekenhuis was nooit eerder zo groot. Wat we samen verwezenlijkt hebben, was ongezien.’