Helpende handen
Half april 2020 bleek dat in het UZ Gent nog minder personeel ziek thuis was dan anders. De medewerkers volgden de veiligheidsmaatregelen goed op en gebruikten de beschermingsmiddelen correct. Iedereen was erg gemotiveerd om deze crisis schouder aan schouder te lijf te gaan, en de solidariteit was groter dan ooit. Velen legden heel wat flexibiliteit aan de dag – van onderhoudspersoneel en logistiek medewerkers tot zorgverleners die hun vertrouwde diensten verlieten om elders bij te springen. Helpende handen waren talrijk.
‘De vele patiënten aan een beademingstoestel: geen vertrouwd beeld.’
Hendrik Thoen, assistent-cardioloog wordt intensivist
Artsen-assistenten uit andere disciplines snelden hun collega’s op IZ te hulp nog voor het water hen aan de lippen stond. Onder hen ook cardioloog in opleiding Hendrik Thoen, die eerder al stage liep op IZ. ‘Met een spoedcursus fristen mijn collega’s en ik onze kennis op over onder meer beademing en voeding bij kritieke patiënten. We kregen veel documentatie over het virus en leerden het beschermingsmateriaal veilig aan- en uittrekken. Goed voorbereid wisten we waar we aan begonnen.
Toch blijft het confronterend om zoveel zwaar zieke patiënten aan een beademingstoestel te zien. Geen vertrouwd beeld voor een cardioloog in opleiding, al zijn we wel wat gewend. Mijn tijd op IZ was erg leerrijk en de sfeer die er hing zal ik niet gauw vergeten. De dynamiek was bijzonder en ook met de verpleegkundigen werkten we goed samen. Ik ben blij dat ik heb kunnen bijdragen aan de zorg voor deze ernstig zieke patiënten.’
‘Eigenlijk ben ik zelf nog een kind’
Wannes Hendrickx, student wordt oppasvrijwilliger
Zowat 140 studenten van de faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen hebben bij 114 UZ-gezinnen bijna 4300 uren op de kinderen gepast. Een van hen was geneeskundestudent Wannes Hendrickx. ‘Toen ik de oproep las om als vrijwilliger UZ-medewerkers te helpen die geen oppas vonden voor hun kinderen, heb ik niet getwijfeld. Ik had tijd en ik vind het tof om met kinderen te werken. Ik babysit wel vaker en begeleid sportkampen. Eigenlijk ben ik zelf nog een kind.
Ik speelde en knutselde met Amberlien en Warre terwijl hun mama als verpleegkundige op een COVID-afdeling aan de slag was. We brachten veel tijd door op de trampoline en wandelden in de buurt. We maakten ook samen huiswerk. Ik heb een zestal weken drie tot vier keer per week opgepast en ik kijk er met plezier op terug.’
‘Ik neem werklast weg bij de artsen’
Luc Herregods: prof. op rust wordt crisisvrijwilliger
Voormalig anesthesist en professor Luc Herregods liep tot enkele jaren geleden nog rond in de gangen van het UZ Gent. Hij is gepensioneerd, maar tijdens de COVID-crisis schoot hij zijn oud-collega’s te hulp: hij werd medisch coördinator van het COVID-19-testcentrum voor mensen zonder symptomen. Als oud-voorzitter van de sector Kritieke diensten van het UZ Gent weet hij wat coördineren is.
Luc Herregods: ‘Ik vond het evident dat ik inging op de hulpvraag van het UZ Gent. Ik heb destijds de eed van Hippocrates – de artseneed – afgelegd. Aan de zijlijn toekijken bij een dergelijke gezondheidscrisis rijm ik daar niet mee. Door in het testcentrum de verantwoordelijkheid te dragen op medisch en administratief vlak, nam ik werklast weg bij een arts die zo meer patiënten kon helpen. Dat ik een gevestigde waarde was in het ziekenhuis motiveerde ook de jonge generatie medewerkers. Ze voelden zich gesteund. En voor mij was het ook een blij weerzien met enkele van mijn vroegere studenten. “We zijn trots op u”, hoorde ik dan. Een mooi compliment.’
Zestien oud-collega’s volgden het voorbeeld van Luc Herregods. Vandaag maakt hij deel uit van het mobiele testteam van het UZ Gent, dat bij een vermoeden van een clusteruitbraak ter plaatse COVID-19-testen afneemt.